E: Neden anlamakta ısrar ediyorsun? Ben herşeye rağmen seni seviyorum.
K: Ben artık sevmiyorum sende beni anlamıyorsun.
E: Nasıl bir anda değiştin böyle. Daha iki ay önce ölüyordun benim için ?
K: Evet iki ay önce ölüyordum ama ben ölmek yerine seni öldürmeyi seçtim. Seni kalbimde
beynimde öldürdüm ve ben yeniden doğdum. E: Bukadar çabuk mu ?
K : Neee ? Çabuk mu ? İki ay
61 gün eder. 1464 saat. İlk zamanlar çok ağladım elim telefona çok gitti. Ama beni terkedişin aklıma geldikçe kızdım.
Hem sana hem kendime.
Kendime kızdım sana inandığım ve umut bağladığım için. Sana kızdım beni yüzüstü bırakıp gittiğin için.
Daha sonra kızgınlığım yerini nefrete bıraktı.
Çok uzun sürmedi nefret edişim.
Hissizleştim. Kolay olmadı evet.
1464 saatin yarısından fazlasını seni düşünerek ve sana kızarak geçirdim.
Ama bitti.
Aklıma bile gelmiyorsun diyemem
geliyorsun. Ama tebessüm edip geçiyorum güzel günlerin hatrına. E: Ama ben dayanamadım sensizliğe ve geri geldim.
K : Bensizliğe mi ?.
Hadi ama yapma.
İkimizde biliyoruz başkası için benden gittiğini.
Ne o
çekemedi seni benim gibi dimi ? Yoksa sadece paran ve itibarın içinmi senle birlikte olmuş ? Sen beni yüzüstü bırakıp gittin oğlum. Arkana bile bakmadan. Hoşçakal bile demeye tenezzül etmeden. Kısacık bir mesajla. Aşkımı yok saydın
acımadın yıllarımızı harcadın. Sırf benden daha güzel diye başkasına gittin sen. Evet güzel olabilir ama seni benim kadar kimse sevemez. Artık bende sevemem. Pişman olup geri dönmen birşey ifade ediyor evet. Kırılan gururum onarıldı diyebilirim. Seni böyle karşımda aciz yalvarır şekilde görmek incitici olduğu kadar kendimle gurur duymamıda sağladı. Ama sadece bukadar. Artık yerin burası değil bayım. Hoşçakal. Tuğba B.
08032013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hadi ama sende anlat :)